ما ایرانی‌ها خوب یا بد یك عادت عجیب داریم؛ اینكه همه‌مان به صورت ذاتی عاشق فرش هستیم. انگار یك‌جورهایی تار و پود فرش‌های ایرانی با نقش‌ها و رنگ‌های‌شان توی جان‌مان ریشه دارند كه هر وقت آنها را می‌بینیم دل از دست می‌دهیم و بی‌خیال فضا و مكانی كه داریم یكی از آنها را به دوش می‌گیریم و به خانه می‌آوریم.
خیلی از ما اصلا اول فرش خانه را می‌خریم و بعد خانه‌اش را. علاقه زیاد ما به فرش‌ها به كنار، در زیبایی فرش‌ها كه هر خانه‌ای را زیباتر هم می‌كنند، حرفی نیست اما اگر فرش‌ها متناسب با فضای خانه یا كاركردشان انتخاب نشوند، آن وقت نه خودشان جلوه دارند و نه فضایی كه در آن پهن شده‌اند. درواقع فرش خریدن یك قانون دارد و پهن كردنش بسیار.
پایه‌های عقب روی زمین باشد
این ترفند تقریبا در بیشتر خانه‌ها جواب می‌دهد؛ فرقی هم ندارد كه خانه كوچك یا بزرگ باشد یا فضایی كه برای نشیمن یا پذیرایی دارد، چقدر است. این قانون حتی به چیدمان بهتر مبل‌ها هم كمك می‌كند چون در این حالت مبل‌ها برای اینكه دور تا دور فرش مورد نظرتان قرار بگیرند، باید حداقل فاصله ممكن را با هم داشته باشند. فقط باید به اندازه فرش دقت کنید. فرش باید متناسب با فضای شما باشد تا این قانون درست از آب دربیاید وگرنه مبل‌ها خیلی بیشتر از معمول استاندارد از هم فاصله می‌گیرند.
فقط تعدادی از پایه‌ها روی فرش باشد
بهتر است قبل از اینكه قانون اول را در خانه رعایت كنید یك‌راست سراغ قانون دوم بروید. این قانون همیشه جوابگو نیست اما برحسب مدل مبل‌ها داستان فرق می‌كند برای اینكه بعضی مواقع بهتر است هر چهار پایه صندلی‌ها و راحتی‌ها روی فرش باشد و گاهی فقط باید پایه‌های جلویی كاناپه روی فرش بوده و پایه‌های عقبی آن روی زمین قرار بگیرد. این قانون بیشتر زمانی به درد می‌خورد كه مبل‌های شما یك‌دست نیستند و یك یا دو صندلی با طرح متفاوت از بقیه دارند. با این كار می‌توانید فضای اتاق را به دلخواه خودتان بزرگ و كوچك كنید. درواقع این قانون بیشتر به درد خانه‌هایی می‌خورد كه فضای كافی برای هر تغییری را دارند.
هر چهار پایه روی فرش باشد
مهم‌ترین نكته‌ای كه باید در این مورد در نظر بگیرید، اندازه فرش یا قالی است. وقتی فرش بزرگی در اختیار داشته باشید می‌توانید همه مبل ها و صندلی‌ها را روی آن قرار دهید و اصلا نیازی نیست خودتان را پایبند قانون اول كنید و دوپایه روی زمین و دو پایه دیگر را روی فرش بگذارید. خودتان را خلاص كنید و راحت هر چهار پایه مبل‌ها را روی فرش قرار دهید. فقط یادتان باشد خانه‌ای كه همه پایه‌های مبل‌هایش روی فرش قرار گرفته شلوغ‌تر به نظر می‌رسد و البته كوچك‌تر.
پایه هیچ مبلی روی فرش نباشد
اگر ترجیح می‌دهید در خانه‌تان به جای فرش‌های معمولی با اندازه‌های مشخص از قالی‌های كوچك با طرح و نقشه‌های خاص و امروزی استفاده كنید، بهتر است روی همه قانون‌های قبلی خط بكشید و فقط این ایده را پیاده كنید. شما نباید هیچ مبلی روی قالی‌تان بگذارید. اگر حتی فقط پایه‌های جلویی مبل‌ها را روی فرش بگذارید دیگر چیزی از طرح و نقشه قالی باقی نمی‌ماند. پس اگر دوست دارید قالی زیبای‌تان توی چشم باشد، مبل‌ها را دور بچینید و از انتقاد دیگران هم ترسی نداشته باشید!
فرش از لبه دیوار 45 سانتی‌متر فاصله داشته باشد
اگر به دكور چیدن مادرها یا مادربزرگ‌ها دقت كنید، حتما به این نكته می‌رسید؛ قانونی كه در همه دنیا و در همه نسل‌ها جریان داشته و تا امروز هم كسی نتوانسته آن را تغییر دهد؛ اینكه اگر فرش بزرگی در خانه پهن می‌كنید باید اندازه‌اش را طوری در نظر بگیرید كه حتما از لبه دیوارها دست‌كم 45 سانتی‌متر فاصله داشته باشد. البته این قانون بیشتر به درد خانه‌هایی با حال و هوای سنتی می‌خورد و البته خانه‌های بزرگی كه به‌راحتی یك فرش 9 یا 12 مترمربعی را در وسط پذیرایی جای می‌دهد. اگر خانه‌تان در اندازه این حرف‌ها نیست، آن وقت قانون برای شما كمی فرق می‌كند. در این صورت باید به جای فاصله 45 سانتی‌متری قانون فاصله 20 سانتی‌متر تا لبه دیوار را رعایت كنید.
كفپوش‌ها را فرش نكنید
كفپوش‌های خانه با هر شكل و طرحی و با هر جنسی برای زیباتر كردن فضای خانه شما به كار رفته‌است. اگر این كفپوش‌ها در اتاق بچه‌ها باشد یا در اتاق خواب فرقی ندارد؛ حتما دلیلی برای به كار بردن آنها بوده است. لزومی ندارد همه فضای اتاق‌ها را به بهانه سردی سنگ‌ها یا خالی بودن پاركت‌ها با فرش بپوشانید. از این عادت غلط زمانی مادرهای‌مان زیاد استفاده می‌كردند اما شما یك تابوشكن باشید؛ البته اگر می‌خواهید به خانه‌تان نمایی مدرن و امروزی دهید. حالا اگر قانون پنجم را رعایت نمی‌كنید و كاری به عدد و رقم‌ها ندارید حداقل فقط فرش را چند سانتی‌متر كوچك‌تر از متراژ اتاق در نظر بگیرید تا كمی از زمین و كفپوش هم دیده شود.
فرش از تختخواب 30 تا 45 سانتی‌متر بزرگ‌تر باشد
برای داشتن هماهنگی در اتاق خواب باید به اندازه فرش دقت كنید. اگر فقط به این فکر می‌کنید که فرش را زیر تختخواب بیندازید تا فضا خالی نباشد، آن وقت دیگر نباید انتظار اتاقی متناسب را داشته باشید؛ باید فرش اتاق خواب طوری انتخاب شود كه از هر طرف حدود 30 تا 45 سانتی‌متر بزرگ‌تر از اندازه تخت باشد؛ البته این مساله بستگی به اندازه تخت دارد. بهتر است فرش در اتاق‌هایی با تخت‌های كویین یا كینگ 45 سانتی‌متر و با تخت توین یا تك‌نفره 30 سانتی‌متر معلوم باشد؛ البته با توجه به اندازه اتاق و تخت می‌توانید این اندازه را بزرگ‌تر كنید اما دیگر كمتر از آن مناسب نیست. فرش كوچك زیر تخت این باور را به وجود می‌آورد كه تختخواب همه اتاق را پوشانده است.
اگر قالی كوچكی دارید كه می‌خواهید آن را در اتاق خواب بیندازید، بهتر است پایین تخت پهن كنید فقط برای اینكه به اتاق نمای خاصی بدهد نه اینكه فضایی را بپوشاند. یادتان باشد عرض قالیچه باید از عرض تخت بیشتر باشد تا فضا هماهنگ به نظر برسد.
فرش زیر میز ناهارخوری باید حدود 60 سانتی‌متر از هر طرف معلوم باشد
شاید خواسته زیادی باشد اما اگر به قدر كافی فضا برای یك میز ناهارخوری بزرگ دارید و می‌خواهید زیر آن فرش پهن كنید باید حواس‌تان باشد كه فرش از هر طرف میز به اندازه 60 سانتی‌متر بیرون آمده باشد. این‌طوری حتی در زمانی كه صندلی‌ها استفاده می‌شوند باز هم تمامی پایه‌های‌شان روی فرش است و نه صندلی كسی كج و راست می‌شود و نه پاهای افراد روی زمین می‌ماند.
راهروی خانه را با فرش پر كنید
ما ایرانی‌ها عاشق این قانون هستیم؛ اینكه راهروهای خانه را هم با فرش‌های كناری بلندمان پر كنیم. كار درستی هم هست چون طبق اصول طراحی داخلی فرش‌های كناری باید بیشتر فضاهای عبوری در خانه را پر كنند. به این ترتیب هم امنیت راه رفتن و راحتی رعایت می‌شود و هم فضای ورودی خانه با فرشی كه پهن شده از سلیقه صاحبخانه خبر می‌دهد.
فرش‌ها را با هم تركیب كنید
اگر به اندازه كافی فضا دارید، لازم نیست اصلا فرش بزرگ در خانه پهن كنید. این اصل برای قدیمی‌ها بود كه یك‌دفعه خانه را با یك فرش 12مترمربعی نقش‌دار پر می‌كردند. حالا قانون این است كه تا جایی كه دوست دارید از قالیچه‌های كوچك تركیبی استفاده كنید به خصوص اگر خانه بزرگی دارید و مجبورید چند دست مبلمان در آن بگذارید.
هیچ قانونی نداشته باشید!
اصلا همه بایدها را فراموش كنید. كاری هم به 10 فرمان بالا نداشته باشید. گاهی بد نیست كه هر كسی خانه‌اش را بی‌قاعده و قانون بچیند به‌خصوص در زمینه فرش و درباره ما ایرانی‌ها كه فرش‌های‌مان را مثل جان‌مان دوست داریم. این قانون‌ها فقط برای بهتر جلوه دادن فضای زندگی شماست اما اگر قرار است با رعایت آنها غصه فرش‌های نازنین‌تان را بخورید و هر روز از اینكه پایه مبل‌ها روی‌شان افتاده اعصاب‌تان به هم بریزد، بهتر است بی‌خیال همه قانون‌ها شوید و قانون خودتان را پیاده كنید!
فرش خوب است اما به اندازه!
قانون‌های پهن كردن فرش در خانه فقط زمانی درست از آب درمی‌آید كه صاحبخانه فرشی متناسب با فضایی كه در اختیار دارد تهیه كرده باشد. فكر كنید یك فرش 12 متری را اگر به یك خانه 60 متری بیاورند با كدام قانون باید آن را پهن كرد؟ هیچ‌كدام! پس بهتر است قبل از راهی شدن برای خرید فرش اندازه‌ها دست‌تان باشد.
1. یك فرش با ابعاد 100 × 150 سانتی‌متر (یك و نیم مترمربعی) برای اتاق‌های نشیمنی كه یك كاناپه دونفره و دو مبل تك دارند، بسیار مناسب است. در این حالت بهتر است كه حداقل 30 سانتی‌متر فاصله بین فرش وسط نشیمن و مبل‌ها وجود داشته باشد تا فضا بیش از حد شلوغ نشود.
2. برای یك كاناپه بزرگ سه‌نفره كه به صورت مجزا در سالن قرار می‌گیرد (معمولا روبه‌روی تلویزیون) داشتن یك فرش با ابعاد 240 × 340 سانتی‌متر بسیار مناسب است. معمولا طول بلند این مبل‌های راحتی (270 سانتی‌متر) كمتر اجازه انتخاب فرش را به صاحبش می‌دهد. این وسط باید حداقل 60سانتی‌متر فاصله بین كاناپه راحتی و میز وجود داشته باشد تا نقش فرش مشخص شود.
3. در اتاق‌های نشیمنی كه حالت كشیده دارند، معمولا كاناپه‌ها را روبه‌روی تلویزیون می‌گذارند. این‌جور مواقع صرف نظر از مبل‌های تکی كه چطور روی فرش قرار می‌گیرند باید به چیدمان تلویزیون و راحتی دونفره توجه داشت. یك فرش 150 × 220 سانتی‌متری برای این فضا مناسب است. به‌طور حتم تلویزیون و كاناپه هم باید روی عرض فرش قرار گرفته باشند؛ متناسب و هم‌اندازه.
4. یك میز ناهارخوری شش نفره ابعاد مشخصی دارد. این میزها معمولا 90 ×205 سانتی‌متر هستند بنابراین برای انتخاب فرش برای آن با توجه به قانونی كه داشتیم باید دنبال یك فرش 220 × 320 سانتی‌متری بود تا حداقل از هر طرف 60 سانتی‌متر فاصله باقی مانده باشد.
5. راهروی‌های ورودی خانه‌ها معمولا زیاد بلند نیستند بنابراین در بهترین حالت می‌توان با یك فرش 70 × 140 سانتی‌متری فضای ورودی خانه را پر كرد. فقط باید دقت کرد كه فرش كناری حداقل 140 سانتی‌متر با در ورودی فاصله داشته باشد؛ این دیگر یك قانون است!
