كاملا مشخص است كه این دفتر كار تا حدی بازگشت به ریشه‌های همكاری معماران شركت Zabor و بزرگ‌ترین شركت IT یعنی Yandex است.اولین پروژه‌‌ای كه شركت Zabor برای Yandex طراحی كرد در همین ساختمان در مركز تجاری Benois در شهر سنپترزبوگ و در طبقه پایین‌تر بود.
در سال 2008 این دفتر كار افتتاح شد و تقریبا همه رسانه‌های معماری و طراحی روسیه آن را پوشش كامل خبری دادند. این پروژه جوایز متعددی را از آن خود كرد.چهار سال بعد معماران شركت Zabor و شركت Yandex تصمیم گرفتند این موفقیت را در ابعادی بزرگ‌تر تكرار كنند. این پروژه دفتر كار سنپترزبورگ شماره 2 شركت Yandex نام دارد و ابعاد آن دو برابر پروژه قبلی است.
این دفتر كار كل طبقه چهارم این مركز تجاری را به خود اختصاص داده است و راهرویی 200 متری دارد، اما برای Yandex ابعاد خیلی مهم نبود آن‌ها به دنبال ساختمانی بودند كه مشابه آن وجود نداشت.بنابراین معماران با دو چالش روبهرو بودند: اولی طراحی یك فضای پیچیده حول محور یك راهروی بزرگ بود و دومین چالش ساختن دفتر كاری پرجلوه و پرابهت بود.
پس از مدت طولانی معماران این پروژه، پیتر زیتسف و آرسنی بوریسنكو، تصمیم گرفتند تا از منطقه‌بندی دوگانه با سلول‌های متصل، فضاهای مخصوص كار، و اشیایی نامتعارف در طول راهرو استفاده كنند. این اشیای عجیب كاركرد ویژه‌ای داشتند.نتیجه اجرای چنین مفهومی این می‌شد كه مهمانان وقتی وارد این فضا می‌شدند خود را در درون موتور جستجوگر Yandex می‌یافتند: در اولین برخورد آن‌ها با دكمه «search» و یك پیكان زردرنگ مواجه می‌شوند (لوگوی غیررسمی شركت Yandex و بخشی مهم از وب‌سایت آن‌ها).
وقتی مهمانان از راهرو عبور می‌كنند با نام كاربری و رمزهای آشنایی روبهرو می‌شوند و در هر مرحله نمادها و شكل‌های خدمات Yandex را می‌بینند. البته تشخیص این اشكال پیكسلی كوچك ساده نیست چراكه آن‌ها تبدیل به اشیایی سه بعدی شده‌اند.مهمانان با یك پس‌زمینه منحصربه‌فرد مواجه می‌شوند، چیزی كه آدوس هاكسلی خواب آن را هم نمی‌دید.
بازدیدكنندگان خود را در فضایی جذاب می‌یابند كه معماران آن را از حالت خطی به حالتی سه بعدی تبدیل كرده‌اند و با اشیای پیكسلی مواجه می‌شوند كه در ابعاد بزرگی ساخته شده‌اند. به این ترتیب، طبق طراحی معماران، مهمانان و كاركنان این دفتر درگیر خدمات اینترنتی Yandex می‌شوند.
رنگ‌های روشن و نقاطی پخش‌شده در جای جای دفتر مهمانان را در فضای دفتر هدایت می‌كند و باعث ایجاد حسی آرامش‌بخش در كاركنان می‌شود.در نگاه اول بسیاری از اشیا به نظر تزئینی می‌رسند. اما این‌گونه نیست. برای مثال عناصر اسپیرال (مارپیچی) منطقه غیررسمی را از راهرو جدا می‌كند. ساعت فربه با روكش پلیمری مركز چاپگرهای شبكه است.
مشكل كار فقط به خاطر اشیای سه بعدی نبود چراكه آن‌ها بر اساس تكنولوژی‌های طراحی تبلیغات ساخته می‌شدند (محفظه بیرونی آن‌ها از فوم پلی‌استر ساخته شده بود و از همه استانداردهای ایمنی و محیط‌زیستی پیروی می‌كرد).
در واقع مشكل اصلی این پروژه سقف آن بود، زیرا نصب تیغه‌ها بر روی سقف،كار بی‌نهایت دشواری بود.
