تجربه داشتن حیاط خلوت معادل قانون اول نیوتون بود: حیاط خلوت متروکه بلااستفاده خواهد ماند مگر آن‌که نیرویی بیرونی آن را به استفاده شدن وادارد.
در یک نگاه:
مكان: بروکلین،شهر نیویورک
اندازه: پنجاه و دو متر مربع
اتمام پروژه: ژوئن 2014
طراحی ساده طراح این خانه، ساکنین آن را تحت هیچ فشاری برای استفاده‌ای خاص از این فضا قرار نمی‌داد و به آن‌ها این اجازه را می‌داد تا در انتخاب چگونگی استفاده از فضا آزادانه تصمیم بگیرند.
البته که معماری شهر نیویورک نیز در طراحی این حیاط نقش بزرگی ایفا کرده است. حیاط‌ها اگر چه در شهرهای دیگر ممکن است بسیار فراخ باشند اما در شهر نیویورک بسیار به هم چسبیده و نزدیکند. طراح به جای آن‌که سعی کند این ساختمان‌های بسیار نزدیک به هم را با هم هماهنگ کند و یا آن که سعی در متفاوت جلوه دادن این ساختمان داشته باشد، عناصر معماری استفاده شده در ساختمان‌های اطراف را، به شیوه نوینی در طراحی خود به کار گرفته است. سنگفرش آجری دایره‌وار و گلدان‌های فلزی، تزئینات فلزی پلکان و نمای آجری خانه خط واضحی از تقابل فضای قدیم و جدید را ترسیم می‌کنند. البته مبلمان مدرن، این طراحی را بیشتر به زمان کنونی سوق می‌دهند.
دانستن این نکته که چه چیزی برای فضایتان مناسب است،کمک می‌کند تا از آن استفاده بهتری ببرید. اسبابی که در آن گذاشته می‌شود هم تاثیر مهمی در جلوه فضا خواهد داشت. اما این مکان نیازمند تغییرات بزرگ است. تغییرات بزرگ در فضای کوچک!
اسباب کوچک مانند مبلمان و گلدان‌ها، قابل جابه‌جایی‌اند اما پاسیو و دیوار حایل، جز سازه اصلی حیاط به شمار می‌روند.
با نگاهی از طبقه همکف و تراس بالای خانه، متوجه می‌شوید که حیاط دارای فضایی پرشتاب است که از سنگفرش دایره‌وار آن نشأت می‌گیرد. در اصل مالکان این خانه، خواهان طرحی به شکل ماز(باغ‌هایی طراحی شده به شکل مارپیچ) در حیاطشان بودند اما از آنجا که فضای حیاط کوچک است و قابل استفاده بودن این فضا برای مالکان آن ارجحیت داشته، فضایی برای اجرای ماز در این حیاط باقی نمی‌ماند.طراح این سنگفرش دایره‌وار که در عین حال دارای ریتمی متفکرانه است را طراحی كرد.
آجرها بر روی بستر بتنی کف حیاط قرار گرفته‌اند و لابه‌لایشان با شن و کود پرشده که شیار‌هایی را ایجاد کرده است. شیارهای چند رنگی که با گسترش حرکت دایره‌وار سنگفرش، متناسب با محیط اطرافشان تغییر رنگ داده است. در چند قسمت محدود، لوییس در میان سنگفرش دایره‌وار، از باقی‌مانده سنگ‌های دیوار استفاده کرده است.
رنگ گلدان‌های فلزی پلکانی با شیارهای میان آجرها همخوانی دارد. این طراح ابتدا این گلدان‌های فلزی بلند و پلکانی را طراحی کرد. او دیوار بلوکی را خراب نمود اما پلکان کوچک را برای جای دادن درخت در گوشه باغچه حیاط حفظ كرد.
در گلدان‌ها بیش از همه، گیاهان سبز کاشته شده است. و طراح سعی در انتخاب گیاهانی با ماندگاری و مقاومت بالا داشته است که توانایی رشد در آفتاب و سایه را داشته باشد. زیرا این باغچه در یک نیمه سال کاملا آفتاب‌گیر است و این در حالی است که در نیمه دیگر سال، محیط آن با سایه پوشانده می‌شود. هر طبقه از این گلدان پلکانی را یک گیاه مخصوص پوشانده است. قلوه‌سنگ‌ها و چمن‌های کوتاه در گلدان‌های جلو و چمن‌های جنگلی ژاپنی در گلدان‌های پشتی کاشته شده‌اند.
دیوار قدیمی با نمای قلوه سنگی که پشت گلدان‌ها واقع شده است در مجاورت یک کلیسای قدیمی قرار دارد.
به حتم مالکان علاقه‌ای به پنهان نمودن این دیوار نداشته‌اند که این دیوار در مرکز توجه قرار گرفته است. به همین منظور طراح از بوته‌های روینده استفاده كرده است. این بوته‌‌ها همانطور که رشد می‌کنند، فرم خیمه‌ای به خود می‌گیرند اما دیوار را به طور کامل نمی‌پوشانند.
همچنین طراح، مانند سایر پروژه‌‌های مشابه، مبلمان مناسب فضا را فراهم کرده تا از برخورد سبک‌های گوناگون در این طراحی جلوگیری نماید. این طراح محیط، میز غذاخوری را از جنس چوب سرو و پایه‌های فلزی ساخت و صندلی‌های آن را به رنگ قرمز طراحی كرد که میان آن سنگفرش قرمز وگلدان‌های سبز رنگ خودنمایی می‌کند.
طراح از کات کبود برای حاشیه گلدان‌های پلکانی استفاده كرده و یک سکو با ارتفاع مناسب ساخته است. پرچین‌های چوبی جدید که تزئینات فلزی در بالای آن‌ها از کلیسا الهام گرفته شده است، حریم خانه را در مقابل همسایه‌های کناری حفظ می‌کند. چراغ‌‌های تعبیه شده در گلدان‌های فلزی و فانوس‌ها و چراغک‌‌ها، فضای حیاط را در شب بسیار مطلوب جلوه می‌دهند. گلدان‌های کوچک در گوشه‌های حیاط، فضا را لطیف‌تر نموده و امکان کاشت گیاهان جدید و مختلف را فراهم می‌کنند.
قبل از بازسازی این عکس گوشه‌ای از این حیاط در ابتدای پروژه را نشان می‌دهد . درخت،دیوار سنگی و دیوار پشتی، همگی دستخوش تغییر شده اند.
