سبك‌های مختلف طراحی داخلی وقتی به میان آمدند كه دیگر سلیقه مردم برای داشتن فضاهای یكنواخت قدیمی به سر آمده بود. كلاسیك‌ها كم‌كم جای‌شان را به مدرن‌ها دادند و مدرن‌ها هم به‌تدریج به پست‌مدرن‌ها و همه با یك هدف واحد؛ ایجاد تغییر در محیط یكنواخت.
درواقع حس متفاوت بودن آدمیزاد را به سمت تجربه سبك‌های جدیدتر می‌برد؛ به سمت شكستن قالب‌های مشخص گذشته و تعریف طرح‌هایی عجیب و غریب فقط برای احساس خاص بودن.
اگر شما هم از یكنواختی خسته شده‌اید و طرح تازه‌ای برای خانه‌تان نیاز دارید، بهتر است كمی دل و جرات به خرج دهید و به فكر شكستن تابوها باشید. بیایید این بار از میز غذاخوری خانه شروع كنیم. فكر می‌كنید اگر صندلی‌های غذاخوری‌تان هر كدام یك‌شكل و یك‌رنگ بودند، چه می‌شد؟
یك قانون مهم را در زمان چیدمان خاص صندلی‌های متفاوت فراموش نكنید؛ اینكه باید همیشه دنبال صندلی‌هایی باشید كه حداقل در یك مورد با هم شباهت داشته باشند. درست است كه صحبت از تفاوت در میان است اما گاهی انتخاب بدون قانون باعث به هم ریختگی یا شلوغی بیشتر می‌شود.
پس مهم‌ترین كار این است كه دنبال صندلی‌هایی باشید كه حداقل رنگ، شكل، اندازه و جنس مشابه هم دارند. زمانی كه صندلی‌های متفاوت از هم انتخاب می‌كنید، زیاد از حد در شكل و تنوع رنگ‌ها اغراق نداشته باشید. این چیدمان فقط چند روزی دلپذیر است و بعد خیلی زود خسته‌كننده می‌شود.
اگر می‌خواهید كمی ساختارشكنی كنید، كسی جلوی‌تان را نمی‌گیرد اما شاید لازم باشد كه قانون دوم را حداقل یك‌بار با هم مرور كنیم. قانون دوم چیدمان صندلی‌های خاص می‌گوید در صورتی که صندلی‌ها شكل و شمایل و رنگ یكسانی ندارند، بهترین كار این است كه حداقل از نظر اندازه در مقیاسی مشابه باشند. این‌طوری شلوغی و به هم‌ریختگی خانه كمتر به چشم می‌آید.
برای متفاوت كردن فضای غذاخوری لازم نیست همیشه به فكر استفاده از صندلی‌های خاص در رنگ‌ها و طرح‌های متفاوت باشید. می‌توانید گاهی مبل‌ها را هم بازی بدهید و وسط میدان بیاورید. تركیب كاناپه‌های راحتی و مبل‌های نشیمن با رویه‌های خاص با صندلی‌های غذاخوری هم خودش نمای متفاوتی ایجاد می‌كند.
فقط این وسط قانون دیگری را نباید فراموش كرد؛ صندلی‌هایی كه پشتی بلندتری دارند، معمولا به صورت جفت در بالا و پایین میز قرار می‌گیرند و بقیه در طرفین. حتی در زمان قرار دادن كاناپه‌هایی با رویه‌های گلدار هم باید دقت داشت كه صندلی‌های طرحدار در اطراف آن قرار نگرفته باشند؛ طرحدارها یك سمت باشند و ساده‌ها سمت دیگر.
یكی از روش‌های متفاوت جلوه دادن فضای غذاخوری استفاده از نیمكت‌ها سر میز است. اگر شما ترجیح می‌دهید در یك سمت میزتان از یك نیمكت با هر جنس و رنگی استفاده كنید، بهتر این است كه در سمت دیگر آن صندلی‌هایی یك‌دست و یك‌شكل بچینید.
فرقی هم ندارد كه از چه جنس و رنگی باشند. مهم این است كه در سمت دیگر میز پراكندگی زیادی دیده نشود. همین طور در دو سمت دیگر میز كه قانون می‌گوید باید صندلی‌هایی با پشتی بلند قرار بگیرد. این دیگر به شما بستگی دارد كه چقدر قانون‌مدار باشید!
ساده‌ترین ایده برای داشتن فضایی با صندلی‌های متفاوت تغییر دادن رنگ‌هاست. در این حالت همه صندلی‌ها از یك جنس و حتی یك‌شكل انتخاب می‌شوند فقط با رنگ‌های مختلف؛ البته این مدل بیشتر به درد كسانی می‌خورد كه زیاد اهل تنوع نیستند و دوست ندارند فضای زندگی‌شان زیاد از حد متفاوت با دیگران نشان داده شود. خانه‌هایی كه طیف رنگ‌های شادتری دارند با دیوارهایی به رنگ روشن برای این چیدمان مناسب هستند.
طراحان داخلی بیشتر از این تم برای خانه جوان‌تر‌ها استفاده می‌كنند برای اینكه افراد مسن‌تر خیلی زود از رنگ زده می‌شوند و بیشتر با فضاهای رسمی كنار می‌آیند؛ البته برای آنها هم راه زیاد است؛ مثلا طیف رنگ‌ها را مشابه و خنثی انتخاب كنند یا تنوع كمتری به صندلی‌ها بدهند؛ مثلا صندلی‌ها دو به دو یك‌رنگ باشند.
آنهایی كه دوست دارند كمی در فضای خانه تغییر ایجاد کنند اما با رنگ‌ها میانه چندانی ندارند باید سراغ كم‌خطرترین كار ممكن در زمینه صندلی‌های متفاوت بروند؛ یعنی چیدن صندلی‌هایی با یك شكل و جنس اما در رنگ‌های سیاه و سفید. به جرات می‌توان گفت دیگر از این راحت‌تر نمی‌توان ادعای متفاوت بودن در چیدمان اتاق غذاخوری را داشت.
این چیدمان متناسب با مسن‌ترهاست؛ آنهایی كه دنبال فضاهایی رسمی هستند و در خانه‌های‌شان كمتر سراغ تنوع رنگ‌ها می‌روند. این وسط می‌توان برای دوستداران تركیب سفید و سیاه ایده دیگری هم زد. صندلی‌هایی با شكل و فرم مختلف را انتخاب كرد اما رنگ‌ها را به صورت تركیبی از دو رنگ متضاد درآورد.
این ایده بیشتر به درد خانه‌های مدرن امروزی می‌خورد؛ اینكه صندلی‌هایی با شكل‌های خاص دور یك میز چیده شوند اما همگی یك‌رنگ باشند و بدون هیچ تفاوتی. یك‌دست بودن رنگ صندلی ها آشوب و به‌هم‌ریختگی در محیط را به حداقل ممكن می‌رساند. این ایده بیشتر در خانه‌های با طراحی ساده‌گرا یا همان مینیمالیست به درد می‌خورد. در این حالت هرقدر صندلی‌ها خاص‌تر و متفاوت‌تر از هم باشند، طراحی بهتر خودش را نشان می‌دهد.
چیدمان صندلی‌های متفاوت فقط مخصوص خانه‌های مدرن و معاصر نیست. این ایده را می‌شود به‌راحتی در خانه‌های كلاسیك و سنتی هم پیاده كرد. با این تفاوت كه به جای تغییر رنگ صندلی‌ها یا شكل ظاهری‌شان، آنها با شكلی مشابه هم قرار گیرند (حداقل دو به دو مشابه) و فقط روكش‌های شان متفاوت از هم آرایش شوند؛ البته با طیف رنگی مشابه هم.
ایده دیگری كه باز هم در خانه‌هایی با طراحی كلاسیك به كار گرفته می‌شود، یكسان كردن پارچه‌های روی صندلی ها با هم است. با این تفاوت كه صندلی‌ها در شكل‌های مختلف دور یك میز چیده می‌شوند ولی پارچه رویه آنها ذره‌ای با هم تفاوت ندارد. این روش در خانه‌های قدیمی كه معمولا چندتا صندلی قدیمی تك‌افتاده از ست‌های قبلی به جا مانده كاربرد بیشتری دارد.
روش‌های متفاوت چیدن صندلی‌های غذاخوری زیاد است اما یكی از كاربردی‌ترین آنها كه شاید در خانه‌های امروزی ما بیشتر از همه جوابگو باشد، روش دو صندلی متفاوت در دو سر میز است. كافی است برای طرفین میز انتخاب خودتان را داشته باشید و بعد یك جفت صندلی خاص حتی با رنگ و طرحی كه هیچ شباهتی به صندلی‌های كناری ندارد، انتخاب كنید؛ البته این صندلی‌ها بیشتر به صورت مبل‌هایی با دسته انتخاب می‌شوند اما اگر دسته هم نداشتند مهم نیست؛ همین كه با بقیه فرق كنند كفایت می‌كند.
اگر واقعا از تنوع و در هم رفتن رنگ‌ها در خانه خوش‌تان نمی‌آید و از طرفی می‌خواهید كمی فضای خانه را عوض كنید، یك راه ساده جلوی پای‌تان می‌گذاریم؛ اینكه فقط به فكر عوض كردن قسمت نشیمن صندلی‌های غذاخوری باشید و با پشتی‌ها كاری نداشته باشید. این ساده‌ترین كاری است كه فضای خانه را دچار تغییر زیادی نمی‌كند اما در عین حال میز غذاخوری‌تان را خاص جلوه می‌دهد. برای این كار كافی است دو یا سه نوع پارچه با تم رنگی مشابه برای قسمت نشیمن صندلی‌ها انتخاب كنید.
برای داشتن چیدمان متفاوت اصلا لازم نیست كار سختی انجام دهید. شما می‌توانید به‌سادگی و با خریدن فقط دو نوع صندلی تفاوت را به خانه بیاورید. درواقع فقط كافی است صندلی‌های یك ردیف با هم یكسان و با ردیف روبه‌رویی متفاوت باشند؛ همین. حتی چیدمان یكی در میان صندلی‌های متفاوت هم می‌تواند نمای خاصی درست كند؛ فقط باید خودتان را پایبند قانون اول یعنی همخوانی جنس و رنگ‌ها و... بدانید.
شاید در زمان انتخاب صندلی‌های خاص برای میز غذاخوری‌تان به شكل و اندازه آنها توجهی نداشته باشید و بخواهید آنها را در طیف رنگ‌ها و جنس‌های مختلف به خانه بیاورید اما حداقل باید یك جا به نكته‌ای مهم توجه كنید؛ به قانون هم‌ترازی صندلی‌ها. صندلی‌ها می‌توانند از نظر اندازه، قد و قواره با هم متفاوت باشند اما به هیچ طریقی نباید از نظر ارتفاع با هم فرق داشته باشند. هیچ مهمانی دلش نمی‌خواهد پایین‌تر از كنار دستی‌اش روی صندلی بنشیند!
مساله متفاوت بودن فضای غذاخوری خانه فقط مخصوص صندلی‌ها نیست. می‌توان با كمی تغییر در میز هم تفاوت زیادی در محیط به وجود آورد. به عنوان مثال رنگ زدن پایه‌های میز می‌تواند یكی از كارهایی باشد كه تا امروز كمتر كسی به آن توجه داشته به‌خصوص در باره میزهای گرد كه رنگ زدن پایه میز با رنگی متفاوت از صندلی‌ها می‌تواند نمای خاصی به كل فضا بدهد یا اینكه اصلا كل جنس میز با صندلی‌ها متفاوت باشد. چه ایرادی دارد؟!
